یه زمانی میرسه که آدم ها می فهمن

 اگه فواره هم بودن و یکبند بالا میرفتن، بالاخره باید می یومدن پایین
اصلا این خاصیت فواره هاست خاصیت همه بالارفتن ها
وقتی اومدی پایین فکر میکنی شکستی، خیال میکنی همه چیز تمام شده

 و دروازه هایی که آرزو داشتی وقتی به اون بالا برسی، بازشان کنی و

 از آنجا یه عالمه نور و و دلخوشی برداری ، حالا فکر میکنی تا ابد بسته شدن
 بالا و پائین مهم نیست مهم اینه که فواره باشی، آب باشی
میدونی اگه آب باشی حتی اگه ته ته زمین باشی زیر اون همه سنگ و سیاهی ، باز هم آبی
اگر هم بالا بروی ، بالای بالا ، ابر بشوی توی آسمون ، بازهم آبی