۲۷ ۰

مهربانی یعنی آن عمل صمیمانه . . . چیزی فراتر از لبخندی دوستانه . . . که به انسانی در این جهان آسایش تحفه می دهد . . . و این زندگانی را ارزشمند می کند . . . شاید که ارزانیِ اقبالی باشد . . . یا که حتی بخشی از یک سکه ی یک تومانی . . . یا خدمتی کوچک که سخاوتمندانه عرضه می شود . . . شاید کسی آن را تقاضا کند . . . یا که اندیشه ی آن در ذهن خودمان خلق شود . . . به هر تقدیر راهش همین است . . . بخشایش ما اینطور بروز می کند . . . این یعنی کمی فداکاری . . . که ما از انجامش خوشحال می شویم . . . و آسمان را انگار کمی روشن تر می کنیم . . . برای خاطر کسی دیگر . . . و اغلب آن را اینطور به حساب می آوریم . . . چیزی که ار آن ماست و گسترده اش می داریم . . . چرا که هیچ عملی فراتر از این نیست، . . . یاری دادن به یک دوست.