امروز همینطور که تو کلاس نشسته بودم چشمم خورد به دیوار کلاس تا حالا اینطوری بهش نگاه نکرده بودم، شما پیش خودتون تصور کنید از جایی که دست یک نفر

رسیده تا اون پایین پر بود از نوشته های مختلف، یک لحظه پیش خودم فکر کردم این نوشته ها رو چند وقته اینجا نوشتن بعدش وقتی تاریخشون ودیدم قدمیترینشون مال

سال 78 بود، آره آذر ماه 78. حتماً قبل از اینم این دیوار نوشته های زیادی و با خودش به همراه داشته ولی وقتی لباسش توسط نقاش تو سال 78 عوض شده بود،اونا هم به

تاریخ پیوسته بودن.خوش بحال اولین کسی که تو سال 78 روی این لباس نو چیز نوشته،هرکی بوده خیلی حال کرده. به نظر من تو هر کلاس برین با این نوشته ها میشه

یک کتاب نوشت،اما نه ! یک کتاب شاید خیلی کم باشه چون هرکدومشون درمورده یک چیز نیستن مثلا یک جا نوشته بودن : (هومن جان خیلی کارت درسته من که می

دونم الان اومدی سره کلاس،جاتم که همیشه کناره همین دیواره آخه نزدیکترین صندلی به استاده! ولی می خوایم بدونیم آخرش به کجا رسیدی با این چاپلوسی ها) زیرشم

امضا شده بود و کنار امضا نوشته بودن :ازطرف دوتا بچه خفن ته کلاسی.حالا این یکیشون بود،خدا نکنه خودکار بدن دست یک عاشق،اون موقع دیگه باید فاتحه همه در

ودیوارها رو خوند آخه همه جا رو پر میکنه ار اسمه عشقش.اینجا که من نشستم نوشتن: ( از عشق تو من مرغم باور نداری قدقد ) معلومه این عاشفه نویسنده ما فیلم زیاد

میبینه آخه اگه اشتباه نکنم انو از فیلم بانوی کوچک کش رفته.حالا دیگه وارد جزئیات نشیم این همه با کلمات بازی کردم تا به اینجا برسم که بگم:خوبه آدم بعضی وقتها

اطرافش و یک جوره دیگه ببینه،یکبارم که شده امتحان کنید خیلی با حاله.